Koniec roku to czas na podsumowanie nie tylko życia prywatnego, ale i politycznego. Centrum oceny postanowiło ustalić, jak skutecznie gubernatorzy zarządzali podległym im obszarem i jak bezchmurna (lub mglista) jest dla nich przyszłość.

Do kompilacji „Ocena gubernatorów krajowych„Wielu specjalistów było zaangażowanych w różne dziedziny, z którymi udzielano wywiadów ustnych lub pisemnych. Anonimowość respondentów została zagwarantowana. Wśród ekspertów znaleźli się tak żywe postacie politycznego Olimpu, jak Włodzimierz Żyrinowski, Siergiej Belokoniew, Siergiej Markow, Aleksiej Kondratyjew i inni.

Warto zauważyć, że chociaż rating obejmuje cały bieżący rok, tylko gubernatorzy, którzy przeżyli czystkę jesienną, zostali umieszczeni na pełnej liście.

10. Ramzan Kadyrov (Czeczenia)

Od 2007 r. Stały władca Czeczenii nadal zarządza powierzonym mu terytorium, choć jego pozycje zostały nieco wstrząśnięte - w porównaniu z oceną z 2016 r. Spadł z siódmego na dziesiąte miejsce.

Sam Kadyrow w listopadzie wygłosił przemówienie w stylu „Jestem zmęczony, chcę wyjechać” i powiedział, że Czeczenia nie potrzebuje teraz wojowników, ale administratorów. Jednak powiedział to samo w lutym 2016 r.

9. Anatolij Artamonow (region Kaługa)

W tym roku Anatolij po raz pierwszy znalazł się w pierwszej dziesiątce, chociaż od 2000 r. Zarządza regionem Kaługa.

Twórca „cudu gospodarczego Kaługi”, pod którego kierownictwem Kaluga przeniósł się ze zwykłego na wpół biednego regionu poradzieckiego do kategorii stosunkowo zamożnych, uważa, że ​​gubernatorów nie należy przenosić z miejsca na miejsce. Jego zdaniem gubernator powinien być zakorzeniony na swoim terytorium, a kiedy przyjdzie czas na wyjazd, z wyprzedzeniem edukuj jego następców.

8. Rustam Minnikhanov (Tatarstan)

W zamian za zachowanie tytułu prezydenta i wyjątkowy status republiki wdzięczni Tatarzy są w stanie przyznać Minnikhanovowi najwyższą ocenę. Ponadto Rustamowi udaje się manewrować w ruchach politycznych, wytrącać pieniądze z Moskwy i wykorzystywać je dla dobra republiki.

To prawda, że ​​pytanie językowe nieco zepsuło reputację gubernatora - jak i w jakich proporcjach języki rosyjski i tatarski powinny być studiowane w szkołach.

Ponadto, intensywnie przygotowując teren na Mistrzostwa Świata, Minnikhanov nieco zapomniał o potrzebach zwykłych ludzi. W Kazaniu trwa budowa drugiej linii metra, która biegnie przez obszar niemieszkalny pod linią tramwajową. Ale możesz pozwolić jej przejść pod sypialnią, co pozwoli wielu obywatelom Kazania szybciej dostać się do pracy i wrócić. W końcu mistrzostwa mijają, ale ludzie zostają.

7. Alexander Drozdenko (obwód leningradzki)

W 2017 r. Pozycja Aleksandra przesunęła się niżej - jeśli w rankingu z 2016 r. Był na czwartym miejscu, a następnie na obecnym - tylko na siódmym miejscu. Jego zarządzanie regionem zwróciło pozytywną uwagę samego Putina, „Zjednoczona Rosja” zajęła najwięcej miejsc w wyborach do Dumy Państwowej, a reforma kadrowa w aparacie administracyjnym regionu zakończyła się powodzeniem. Krążą nawet pogłoski, że Drozdenko może zająć miejsce głowy Petersburga. I chociaż wielu ekspertów traktuje tę możliwość z nieufnością, pogłoski te odzwierciedlają silną pozycję szefa regionu leningradzkiego.

Gubernator jest również dumny, że w powierzonym mu regionie najniższy wskaźnik umieralności dzieci w kraju.

Poważne błędne obliczenia w pracy Drozdenko obejmują niedotrzymanie terminów budowy centrum okołoporodowego w Gatchinie oraz zawalenie się budynku szkoły, który powstaje 5 kilometrów od Petersburga. Na szczęście nie został jeszcze oddany do użytku.

Występowały również tradycyjne skandale korupcyjne, ale ogólnie były one dość małe i nieistotne jak na rosyjskie standardy.

6. Alexey Gordeev (region Woroneż)

Miniony rok był udany dla Aleksieja - z dziewiątego miejsca w rankingu 2016 przeszedł na szóste. Przed mianowaniem na gubernatora regionu Woroneża Gordeev był ministrem rolnictwa; być może właśnie ten czynnik był kluczem do skutecznego rozwoju regionu rolnego na jego terytorium.

Ponadto budżet regionu jest dodatni, remontuje się drogi, przeprowadzane są poważne naprawy, a niemieccy przedsiębiorcy rozpoczęli budowę fabryki farmaceutycznej w regionie. Czego chcieć więcej?

Ten tęczowy obraz jest nieco zepsuty przez głośną historię z pogwałceniem technologii produkcji silnika dla pojazdu startowego Proton-M, który miał miejsce w jednym z przedsiębiorstw w Woroneżu. Oczywiście sam Aleksiej Wasiljewicz nie jest związany z procesem technologicznym, jednak historia negatywnie wpłynęła na wizerunek regionu przez niego kierowanego.

5. Alexey Dyumin (region Tula)

Były adiutant Putina i stały bramkarz w meczach hokeja na Night League miał ogólnie dobry rok. Ciekawe, że po raz pierwszy od 15 lat nie został powołany do „Tuły” z góry, ale zajął miejsce po wyborach i od razu przystąpił do rozwoju regionu.

Rozpoczęła się realizacja federalnego projektu budowy autostrady Moskwa-Tuła, utworzono specjalną strefę ekonomiczną, która teoretycznie powinna pomóc w zatrudnieniu ludności, aw Tule został otwarty technologiczny park dla dzieci.

Według Nezavisimaya Gazeta Dyumin jest potencjalnym następcą Putina w wyborach w 2018 r. Czy to prawda? Zobaczymy to za kilka miesięcy.

4. Sergey Sobyanin (Moskwa)

Wielu gubernatorów może tylko pomarzyć o czwartym miejscu w rankingu, ale dla Sobyanina stało się znakiem, że w królestwie moskiewskim nie wszystko jest w porządku. Moskale byli oburzeni regularnymi wypadkami (latem zalewa Moskwę, zimą zamarza z powodu problemów z ogrzewaniem magistrali) i Sobyaninsky przebudowuje. Być może zostały one przeprowadzone z najlepszymi intencjami (i nie po to, aby zmniejszyć budżet), ale jak się okazało - niegrzecznie iz wadami.

Jednak burmistrz Moskwy nadal pozostaje bardzo wpływową postacią na arenie politycznej. Inicjowane przez niego drogie programy okresowo otrzymują wsparcie od Władimira Putina, a wybory deputowanych miejskich regionów miejskich były dość udane dla Sobyanina.

3. Dmitry Kobylkin (Jamal-Nieniecki Okręg Autonomiczny)

Informacje z Jamal-Nenets Okrug są sprzeczne. Z jednej strony jest to raczej sprzyjający region o wysokich zarobkach. Z powodzeniem wdrażane są projekty o znaczeniu federalnym (budowane są nowe rurociągi naftowe i gazowe oraz powstaje sprawna sieć transportowa).

Z drugiej strony problem pożaru może negatywnie wpłynąć na ocenę Dmitry'ego w przyszłości. Latem płoną w nim lasy (a nawet wprowadzenie komunikatu alarmowego nie mogło pomóc ugasić ich przy najmniejszej stracie), potem płoną jego drewniane domy w Jakucku (w niektórych przypadkach można bezpiecznie powiedzieć o podpaleniu). Jak zwykle kradną, proszę pana.

Pomimo tych problemów Kobylkin ma duże plany na 2018 rok. Zamierza sporządzić czarną listę pracodawców, którzy nieregularnie wypłacają pensje zmianowym pracownikom. Żony pasterzy reniferów również czekają na przyjemne zmiany, otrzymają wynagrodzenie za prace domowe.

2. Evgeny Savchenko (obwód Biełgorod)

Chociaż najwyraźniej rok poszedł dobrze dla Eugene'a, eksperci są pewni, że to nie potrwa długo. Chociaż sam Putin chwalił swoje przemówienie na spotkaniu polityków federalnych w Moskwie (warto zauważyć, że Sawczenko był jednym z nielicznych dopuszczonych do mikrofonu), rosnące sprzeczności między lokalnymi władzami mogą zagrozić Sawczenko utratą fotela. Jednak sam Eugene otwarcie mówi, że ten termin jest dla niego ostatni i szuka następcy. A ponieważ region ten jest ważny dla wielu graczy federalnych, jest mało prawdopodobne, aby poszukiwanie odpowiedniego następcy przebiegło gładko i spokojnie.

Od 1993 r. Jest szefem regionu Biełgorodu, to bardzo długo, a eksperci uważają, że szczyt kariery politycznej Savchenko został już osiągnięty.

1. Yakushev Vladimir (obwód Tiumeń)

Liderem „Narodowego rankingu gubernatorów” był szef regionu Tiumeń, Władimir Jakuszew. Pierwsze miejsce dla niego nie było zaskoczeniem - przez prawie cały rok był w pierwszej trójce.

Sekret jego sukcesu tkwi w skutecznym zarządzaniu obszarem; z dodatku do surowców stopniowo zmienia się w wygodne miejsce do życia. Gubernator przywiązuje większą wagę do budowy infrastruktury transportowej i rozwoju przemysłu wytwórczego. W regionie jest niewielu niezadowolonych - z wyjątkiem być może mieszkańców Tobolska, którzy już raz w roku doświadczają przełomów w rurach ciepłej wody.

Pełna lista (tabela)

Ustępujący 2017 rok przyniósł najpoważniejsze zmiany w korpusie gubernatora w całej historii rządów Władimira Putina. Jak twierdzą eksperci, większość nowych gubernatorów pochodzi ze struktur federalnych. Wcześniej trend został odwrócony, gubernatorzy zmienili swoje stanowiska na stanowisko ministra lub przeszli do awansu do centrum federalnego. Jedynym niewzruszonym gubernatorem pozostaje Aman Tuleyev. Czy wykorzystanie „młodych technokratów”, jak ochrzczono nowych gubernatorów, przyniesie korzyści regionom rosyjskim, zwłaszcza w kontekście kryzysu gospodarczego i społecznego, 2018 r.

Obejrzyj wideo: Alexander the Great All Parts (Może 2025).