Zamachy stanu są częstym zjawiskiem XX wieku. Niektóre z nich zakończyły się sukcesem, ale niektóre zakończyły się całkowitym upadkiem. Opowiemy o trzech najbardziej nieudanych zamachach stanu w XX wieku.
3. Próba obalenia Saddama Husseina w Iraku
Na początku 1996 r. Władze USA wydały 120 milionów dolarów (według Newsweeka) na usunięcie prezydenta Iraku Saddama Husseina. Operację zaplanowano z pomocą wspólnych wysiłków CIA, brytyjskiego wywiadu, a także dużej liczby kurdyjskich i irackich agentów.
Jednak irackie tajne służby nie jadły chleba za darmo. W lipcu 1996 r. Saddam Hussein aresztował 200 Irakijczyków, w tym 80 oficerów. Byli torturowani na śmierć, a przedstawiciel CIA w stolicy Jordanii, Amman, otrzymał wiadomość z napisem „Spakuj swoje rzeczy i wynoś się!”. Mamy informacje o każdym etapie CIA. ”
Dwa miesiące później siły irackie wkroczyły do Kurdystanu, o czym CIA nie ostrzegła swoich pracowników. Ponad 100 z nich zostało zabitych, a setki Kurdów pracujących dla CIA uciekły z kraju i otrzymały azyl w Ameryce.
2. Incydent w Pałacu Cesarskim w Japonii
Po zbombardowaniu Hiroszimy i Nagasaki japoński cesarz Hirohito musiał zdecydować o podpisaniu deklaracji poczdamskiej. Zażądała bezwarunkowego poddania sił zbrojnych Japonii sojusznikom.
Ten krok nie spotkał się z aprobatą gwardii cesarskiej, która obawiała się, że system cesarski zostanie zniesiony po podpisaniu deklaracji.
W nocy z 14 na 15 sierpnia 1945 r. Grupa oficerów pod dowództwem majora Kenjiego Hatanakiego zajęła pałac i odłączyła go od komunikacji, pozbawiając ich komunikacji ze światem zewnętrznym. Hatanaka i jego ludzie mieli nadzieję zachować system cesarski i utworzyć nowy rząd z ministrem armii na czele. Ale z uwagi na fakt, że nagrania mowy kapitulacyjnej cesarza były niezawodnie ukryte, ich wysiłki poszły na marne.
O 11 rano, krótko przed przemówieniem cesarza do ludu, Hatanaka postrzelił go w głowę.
1. Pucz sierpniowy, ZSRR
Kierował 3 najlepszymi nieudanymi puczami XX wieku, punktem zwrotnym w historii Związku Radzieckiego.
Kiedy Michaił Gorbaczow rozpoczął reformy prowadzące do podziału ZSRR na osobne państwa, nie zostały one ciepło przyjęte przez całe kierownictwo kraju.
Zamach stanu w celu usunięcia Gorbaczowa z władzy rozpoczął się 18 sierpnia 1991 r. Uczestniczyła w nim grupa wyższego rządu i urzędników zwana Państwowym Komitetem ds. Kryzysowych (GKChP). Gorbaczow został aresztowany w domu. Dom wiejski Borysa Jelcyna otoczony był bojownikami jednostki Alfa, ale dowódcy nakazano nie utrudniać odejścia Jelcyna i przybycia do Moskwy.
W Moskwie protestujący pod wodzą Jelcyna wyszli na ulice, by potępić próbę zamachu stanu. A armia rosyjska, która zajmowała kluczowe pozycje na ulicach stolicy, nie otrzymała dalszych wyraźnych rozkazów od spiskowców. W rezultacie doszło do bratania lokalnych żołnierzy i demonstrantów. Po ustąpieniu zamieszania członkowie Komitetu Nadzwyczajnego zostali uwięzieni.
